Neredesin Ey Dost

Sevgili Blog Okurları,

Bu şiir 26 Ağustos 2002 yılında Fethiye açıklarında düşen helikopter’de şehit olan bir “dostumuz, kardeşimiz” için yazılmıştır.

Şehidimizin naaşı, 12 Adalar denizinde (Ege kelimesini özellikle kullanmıyorum) Kapıdağ Yarımadası olarak bilinen bölgede iki bin metre deniz derinliğinde diğer arkadaşı ile birlikte huzur içinde yatmaktadır.

Bilindiği üzere şehitlik mertebesi Allah katında en büyük mertebenin peygamberlikten sonra şehitlik olduğu belirtilmiştir. Bunun için, şehitlerin bütün günah ve kusurları Allah tarafından affedilmektedir. [1]

Allah yolunda öldürülmenin yanında beş farklı şehitlik sayılmaktadır ki bunlardan boğularak ölmek listenin en başında yazılmaktadır. Bizim kardeşimiz ise hem asker olduğu için vazife başında hem de boğularak şehit olmuştur ki Buhariden nakledilen hadis rivayetine göre: “boğularak ölene 2 şehitlik verildiği” yazmaktadır. [2] (Allah nasip ve kabul eylesin, amin.)

Birçok ziyaretçi Üsküdar semtinde bulunan Aziz Mahmut Hüdai hazretlerinin türbesi girişinde “Ya Rabbî! Kıyamete kadar bizim yolumuzda bulunanlar, bizi sevenler ve ömründe bir kere türbemize gelip rûhumuza Fâtiha okuyanlar bizimdir… Bize mensup olanlar, denizde boğulmasınlar; ahir ömürlerinde fakirlik görmesinler; imanlarını kurtarmadıkça ölmesinler; öleceklerini bilsinler ve haber versinler ve de ölümleri denizde boğularak olmasın!..” duasını mutlaka okumakta ve ziyaretlerini gerçekleştirmektedirler. [3] Kardeşimiz burayı ziyarete gelmiş midir bilinmez fakat kendisine duanın tam tersi bir hal yani boğularak şehit olmak nasip olmuştur.

Boğulmak fiziksel olarak yaralanarak, yanarak ölmekten daha acı verici olduğu konusunda tıp literatüründe bilgiler mevcuttur. Dolayısı ile şehidimiz hem asker (peygamber ocağı ) hem de boğularak can verdiğinden yaşadığımız acı daha da katlanmaktadır. Hele ki naaşının olmaması nedeniyle gerçek bir kabrini olamaması, onun yerine boş bir mezar taşına bakarak dua etmek, hem ailesi hem de bizleri daha da duygulandırmaktadır. Bu derin duygular minvalde şehit arkadaşımızla yaşadığımız gerçeklik üzerinden yazılan şiiri hem kendisine hem de onun gibi diğer şehitlerimize armağan olarak yolluyoruz. Takdiri ve kabulu yüce mevladan…

Gönül Dilekçesi https://gonuldilekcesi.wordpress.com

NEREDESİN EY DOST?

Neredesin ey dost;
Hani bizi bırakıp gittin ya ebediyete,
Acımadın mı?
Arkanda bıraktığın gözü yaşlı anneye,
Duvarın dibine çökmüş garip baban ile,
Ölmeden ölen, seninle gelecek hayali kuran sevgiliye…

Neredesin ey dost;
“Bu dünya bana zor geliyor” derken,
Kolay mı?
Derdi beraber omuzlamak varken,
Çile yükümüz azalırdı paylaşırken,
Kalakaldık şimdi sensiz, erkenden…

Neredesin ey dost;
“Beni yalnız şehitlik paklar” dedi Öz’ün,
Rahat mısın?
Bir tek bana değilmiş ki bu sözün,
Helallik almışsın zaten herkesin,
Yapmışsın hazırlığını gideceğin yolun…

Neredesin ey dost;
“Anca beraber kanca beraber” di hani?
Hissettin mi?
Yaşayabilir miydik sen gittin gideli?
Ne tadı ne tuzun kalmadı damakta zevki,
Ölmeden öldüğümüz halimizden belli…

Neredesin ey dost;
“Kardeşim” derken yüzünü bir kez görmek,
Duydun mu?
Burada andım ismini yürüyerek,
Dost’a bu kadar naz yapman ne gerek!
Gel rüyama şehidim, istemem artık üzülmek…

Neredesin ey dost;
“Allah yolunda ölene biz ölü demeyiz”,
Bilir misin?
Sen gidince bizler ne haldeyiz,
Nöbeti devrettik artık dinlenmedeyiz,
Sana verdiğimiz sözü beklemekteyiz…

Neredesin ey dost;
Bizden bolca selam söyle Hızır’a,
Söyler misin?
Neden erkenden vardın ki o güzel huzura?
Dert çekmeden kondun ya hazıra,
Geriye kalan bize tek seçenek ise bu sahte dünya…

Şimşir, 22 Şubat 218, Perşembe, Topçular